Leden vertellen hun verhaal
In deze rubriek richten we elk kwartaal de schijnwerper op één van onze leden. Ook nieuwsgierig naar zijn/haar/hun passie?
Voetbalscheidsrechter: een boeiende, veeleisende hobby (deel 1)
Marc Van Roey over een ‘speciale’ hobby
Van jongs af had ik een passie voor voetbal, lange tijd enkel als kijker en supporter. In Leuven kreeg ik de microbe te pakken. Bij afwezigheid van de scheidsrechter bij de interfacultaire competitie kreeg de slechtste voetballer, ik dus, enkele keren de taak om de wedstrijd in goede banen te leiden.
Daarop volgde ik de theoretische cursus en op 1 september 1973 mocht ik mijn eerste jeugdwedstrijd fluiten; de uitslag was 0-16. Na vallen en gelukkig vooral opstaan maakte ik reeds op 2 november 1975 mijn debuut in provinciale. Stelselmatige vooruitgang en talrijke promoties later bereikte ik mijn doel: hogere afdelingen. Die passage bleef beperkt tot het seizoen 1983-1984, want op dat niveau spelen andere belangen mee. Toch ben ik heel blij dat ik het heb meegemaakt. Mijn eerste wedstrijd was Aubel-Visé, en ik ben in alle provincies geweest om te arbitreren. Ik was scheidsrechter in Bevordering en bij de reserveploegen van eerste nationale evenals lijnrechter in tweede afdeling.
Terug op provinciaal niveau kreeg ik meestal moeilijke opdrachten te verwerken, wat mij aardig lukte. Toch besloot ik in 1992 frisse lucht op te snuiven, mede omdat de nodige gezonde ambitie afgezwakt was. In het Koninklijk Katholiek Vlaams Sportverbond vond ik opnieuw meer puur voetbalplezier terug, enkele jaren aan de top, daarna uitsluitend bij de jeugd. In april 2017 moest ik helaas, met veel pijn in het hart, stoppen omwille van knieproblemen.
Gedurende mijn carrière van 44 jaar heb ik zowat 1.250 officiële wedstrijden geleid. OP het hoogtepunt was dat drie keer per week: woensdag scholencompetities, zaterdag Antwerps Handelsverbond, zondag Koninklijke Belgische Voetbalbond. In scheidsrechtersvereniging Noordergouw ben ik 15 jaar bestuurslid geweest, waarvan 10 jaar secretaris.
Af en toe zat het natuurlijk wel eens tegen, maar het aantal mooie herinneringen overschrijdt ruimschoots de slechte. Zo denk ik met veel plezier terug aan onder meer: topwedstrijden in provinciale, met ongeveer 1.500 toeschouwers, als Lyra-Nijlen, Germinal-Lentezon en FC Wilrijk-Olympia Wilrijk; hoogstaande wedstrijden als Zottegem-Denderhoutem in Bevordering en reserven Waregem-Anderlecht; de finale van het prestigieuze jeugdtornooi Gazet van Antwerpen in het Rivierenhof; het FICEP-kampioenschap in Uharske Hradiste, Tsjechië (onder andere de match Tsjechië-Slowakije); twee finales van de Kardinaalsbeker; de finale van de Beker van Antwerpen in drie jeugdcategorieën; de titel “scheidsrechter van het jaar” in het seizoen 2001-2002.
Heel veel mensen van allerlei aard en afkomst ontmoeten en leren kennen op en naast het terrein is een belangrijk pluspunt. Onbetamelijk gedrag van sommige supporters en begeleiders, onder meer door onvoldoende kennis van de spelregels, is een pijnpunt.
Het mooiste compliment vond ik dat van de voorzitter van Blaasveld, die mij, na een onverdiende nederlaag in de geladen derby tegen Heindonk, zei: “Als we elke week zo’n scheidsrechter zouden hebben, zou ik er geen probleem van maken telkens te verliezen”. Dergelijke woorden blijven gelukkig veel langer nazinderen dan “vuile dief”.
13 JAAR WANDELEN NAAR DE MIDDELLANDSE ZEE, ruim 2000 km langs de GR 5 – deel 2
De Grote Routepaden lopen als aders door Europa. Je kan deze langeafstandswandelingen volgen met behulp va wit-rode markeringen. Eén van de bekendste is de GR5. Die loopt van Hoek van Holland aan de Noordzee tot aan de Franse Riviera. De GR 5 is ons verhaal!
Zomervakanties met huttentochten in de Alpen. We werden er verliefd op de bergen en op mekaar. Later beperkten de kinderen onze actieradius. Dagtochten vanuit een vaste verblijfplaats gaven weinig voldoening, de horizon bleef lokken. Tot we een topogids van de GR 5 Bergen op Zoom-Luik in handen kregen.
Zoals beloofd…. hier het vervolg van de GR
Vijfsterrenpanorama in de Haute-Savoie en de Savoie
Aan de overzijde van het meer van Genève duikt de eerste bergketen op. Dat zorgt voor het nodige zweet. De refuge Dent d’Oche (2.113 m) is spectaculair gelegen op een steile bergkam. ’s Avonds wagen gemzen zich dicht bij de berghut. We genieten van de kleurrijke ondergaande zon op het meer van Genève. ’s Morgens klauteren we naar de top en zien de zonsopgang op het Mont-Blanc massief. Subliem! De bergpassen volgen elkaar op, dagelijks vele meters op en neer. Langs bloeiende almweiden, idyllische meertjes en sneeuwvelden klimmen we naar de top van de Brévent (2.526 m). In de berghut Bellachat genieten we van een vijfsterrenzicht op de Mont-Blanc en de Bossongletsjer. Diep onder ons ligt de vallei van Chamonix. De volgende dagen genieten we met volle teugen van de Mont-Blanc en de machtige bergwereld. Over avontuurlijke bergpaden en steeds nieuwe bergpassen bereiken we het nationaal park van de Vanoise. Van de ene berghut naar de andere. Turend door de verrekijker ontdekken we in dit beschermd gebied regelmatig steenbokken. De sympathieke marmotten zijn alom tegenwoordig en verraden zich door hun gefluit.
De Hautes-Alpes en Alpes de Haute Provence
De hoogteverschillen blijven groot. Klauterend over een smalle bergkam bereiken we het vestingstadje Briançon. Met zijn smalle, steile straatjes straalt het reeds een zuiderse sfeer uit. Later komen we in het natuurgebied van de Queyras. We trekken door authentieke dorpjes. Mooie zonnewijzers sieren er de gevels van vele huizen.
Alpes Maritimes, de Méditerranée
Enthousiast beginnen we de volgende zomer met zijn drieën aan het laatste deel van de GR 5. Onze tiener Els kiest voor een natuurkamp met leeftijdsgenoten. We steken de Pas de Cavale (2.671 m) over. Als Louis en ik boven komen, wacht Hans ons op: ”Waar bleven jullie? Ik zit hier al een kwartier te wachten.” Ooit was dit anders, de rollen keren om. De bergdorpjes hebben een zuiders tintje. Via heuvelruggen daalt de GR resoluut af naar de vallei van de Vésubie. Door stekelig struikgewas gaan we steeds verder zuidwaarts. De temperatuur stijgt met grote sprongen. In Levens zien we heel duidelijk de Middellandse zee liggen. Een ontroerend moment! Nog één dag stappen en we zijn er. De laatste uren zijn zwaar, de hitte speelt ons parten. Nice is enorm druk, we passen niet in deze mondaine wereld. Het wordt duidelijk: niet het bereiken van het doel is belangrijk, enkel het onderweg zijn telt. Na een dagje Nice hebben we genoeg van de drukte en de hitte. We trekken terug de bergen in en stappen verder via de GR 52 en de Vallée des Merveilles naar Menton. Puur genieten. Van daaruit voert een rechtstreekse nachttrein ons huiswaarts.
Het is volbracht, een fantastische ervaring. Elk van ons genoot op zijn manier van dit grootse avontuur.
Annie Thys – Louis De Schryver – Els en Hans
Ook vandaag stappen we nog langs het 60.000 km lange GR-netwerk. Doorheen een steeds veranderend landschap, soms ver weg of in de buurlanden, maar veelal dichtbij langs Vlaamse GR-paden.
Vertel ons jouw verhaal!
Heb je een speciale hobby, een interesse, een mooie reis gemaakt of iets bijzonders meegemaakt? We willen jouw verhaal graag delen met onze leden! Contacteer ons via onderstaand contactformulier en misschien komt jouw verhaal op onze website.
