Leden vertellen hun verhaal
In deze rubriek richten we elk kwartaal de schijnwerper op één van onze leden. Ook nieuwsgierig naar zijn/haar/hun passie?
Voetbalscheidsrechter: een boeiende, veeleisende hobby
Marc Van Roey over een ‘speciale’ hobby (deel 2)
Het aantal scheidsrechters daalt zienderogen. Nochtans is de referee onmisbaar. Zijn taak wordt steeds moeilijker. De agressiviteit op en rond het terrein is enorm toegenomen en het spel is steeds meer prestatiegericht en daardoor ruwer. Mooi principe bij veel clubs in het Koninklijke Vlaamse Voetbalbond is wel speelkansen geven aan elk kind.
In mijn archief beschik ik over een overzicht van al mijn wedstrijden (met uitslag en speciale weetjes), tal van medailles, plaketten en trofeeën evenals massa’s beoordelingsverslagen en krantenknipsels. De commentaren in de pers variëren van “zwakke/schandalige” tot “uitstekende/schitterende leiding” en van “Ref Van Roey besteelt thuisclub/vervalst wedstrijd” tot “Scheidsrechter Van Roey verdiende tien op tien/was beste man op het terrein”.
Arbitreren is boeiend: je gaat om met mensen van alle slag en soort, leert leidinggeven en verantwoordelijkheid dragen, je moet je conditie verzorgen. Een efficiënte opleiding en goede begeleiding zijn noodzakelijk. Een correcte ontvangst van de ref en een gezellig gesprek na de wedstrijd zijn opstekers.
Arbitreren is vooral veeleisend: concentratie is primordiaal, want ‘spanning’ moet je beschouwen als een normaal gegeven, ‘onderspanning’ is fataal; fysiek en mentaal moet je in orde zijn; je moet eerlijk en consequent beslissen, dikwijls op een fractie van een seconde; je moet gezag uitstralen en duidelijk communiceren; als lijnrechters assisteren, moet je een hecht team vormen. Andere onontbeerlijke voorwaarden: perfecte kennis van de spelregels; zelfvertrouwen; correct gedrag; begrip voor emoties; mentale weerbaarheid. Gezag moet je afdwingen door zelf respect te tonen en rechtvaardig te beslissen. Arrogantie werkt nefast; je ongelijk kunnen toegeven, wordt sterk gewaardeerd.
In geval van weerstand komt het erop aan beleefd en zo rustig mogelijk te blijven, maar strikte grenzen te stellen, kritiek niet te persoonlijk op te vatten, discussies snel af te sluiten en verdergaan.
De leerrijkste uitspraak die ik gehoord heb tijdens één van de vele cursussen, is “een negatieve ervaring kan uitgroeien tot een positieve beïnvloedingsfactor”. Zelf heb ik dat meermaals ervaren: een onaangename belevenis was een stimulans om me nog meer te focussen en leidde daardoor dikwijls tot een goede prestatie. Een spreuk van Bond zonder Naam luidt trouwens: “De beste lessen leer je vaak van je grootste mislukkingen”. Enkel met die ingesteldheid hou je het vol. Toch is het een onuitwisbare leerschool.
Marc Van Roey over een ‘speciale’ hobby (deel 1)
Van jongs af had ik een passie voor voetbal, lange tijd enkel als kijker en supporter. In Leuven kreeg ik de microbe te pakken. Bij afwezigheid van de scheidsrechter bij de interfacultaire competitie kreeg de slechtste voetballer, ik dus, enkele keren de taak om de wedstrijd in goede banen te leiden.
Daarop volgde ik de theoretische cursus en op 1 september 1973 mocht ik mijn eerste jeugdwedstrijd fluiten; de uitslag was 0-16. Na vallen en gelukkig vooral opstaan maakte ik reeds op 2 november 1975 mijn debuut in provinciale. Stelselmatige vooruitgang en talrijke promoties later bereikte ik mijn doel: hogere afdelingen. Die passage bleef beperkt tot het seizoen 1983-1984, want op dat niveau spelen andere belangen mee. Toch ben ik heel blij dat ik het heb meegemaakt. Mijn eerste wedstrijd was Aubel-Visé, en ik ben in alle provincies geweest om te arbitreren. Ik was scheidsrechter in Bevordering en bij de reserveploegen van eerste nationale evenals lijnrechter in tweede afdeling.
Terug op provinciaal niveau kreeg ik meestal moeilijke opdrachten te verwerken, wat mij aardig lukte. Toch besloot ik in 1992 frisse lucht op te snuiven, mede omdat de nodige gezonde ambitie afgezwakt was. In het Koninklijk Katholiek Vlaams Sportverbond vond ik opnieuw meer puur voetbalplezier terug, enkele jaren aan de top, daarna uitsluitend bij de jeugd. In april 2017 moest ik helaas, met veel pijn in het hart, stoppen omwille van knieproblemen.
Gedurende mijn carrière van 44 jaar heb ik zowat 1.250 officiële wedstrijden geleid. OP het hoogtepunt was dat drie keer per week: woensdag scholencompetities, zaterdag Antwerps Handelsverbond, zondag Koninklijke Belgische Voetbalbond. In scheidsrechtersvereniging Noordergouw ben ik 15 jaar bestuurslid geweest, waarvan 10 jaar secretaris.
Af en toe zat het natuurlijk wel eens tegen, maar het aantal mooie herinneringen overschrijdt ruimschoots de slechte. Zo denk ik met veel plezier terug aan onder meer: topwedstrijden in provinciale, met ongeveer 1.500 toeschouwers, als Lyra-Nijlen, Germinal-Lentezon en FC Wilrijk-Olympia Wilrijk; hoogstaande wedstrijden als Zottegem-Denderhoutem in Bevordering en reserven Waregem-Anderlecht; de finale van het prestigieuze jeugdtornooi Gazet van Antwerpen in het Rivierenhof; het FICEP-kampioenschap in Uharske Hradiste, Tsjechië (onder andere de match Tsjechië-Slowakije); twee finales van de Kardinaalsbeker; de finale van de Beker van Antwerpen in drie jeugdcategorieën; de titel “scheidsrechter van het jaar” in het seizoen 2001-2002.
Heel veel mensen van allerlei aard en afkomst ontmoeten en leren kennen op en naast het terrein is een belangrijk pluspunt. Onbetamelijk gedrag van sommige supporters en begeleiders, onder meer door onvoldoende kennis van de spelregels, is een pijnpunt.
Het mooiste compliment vond ik dat van de voorzitter van Blaasveld, die mij, na een onverdiende nederlaag in de geladen derby tegen Heindonk, zei: “Als we elke week zo’n scheidsrechter zouden hebben, zou ik er geen probleem van maken telkens te verliezen”. Dergelijke woorden blijven gelukkig veel langer nazinderen dan “vuile dief”.
Vertel ons jouw verhaal!
Heb je een speciale hobby, een interesse, een mooie reis gemaakt of iets bijzonders meegemaakt? We willen jouw verhaal graag delen met onze leden! Contacteer ons via onderstaand contactformulier en misschien komt jouw verhaal op onze website.
