ENERGIE en KLIMAAT, een uitdaging voor iedereen – Raf Bouckaert
Aan de hand van statistieken en accurate cijfers gaf Raf Bouckaert ons een inzicht in de klimaatproblematiek. De spreker begon met het schetsen van het probleem, oorzaak en gevolgen.
De moderne mens heeft veel energie nodig, zowel voor zijn persoonlijk comfortabel leven als voor de industrie. Een groot deel van deze energie wordt opgewekt door verbranding van fossiele brandstoffen. Dit zorgt voor een steeds hogere uitstoot van koolstofdioxide en methaan. Dit zijn samen met verschillende fluoriden de belangrijkste broeikasgassen die zorgen voor het serre-effect. Hierdoor stijgt de gemiddelde temperatuur in de lucht, alsook de watertemperatuur van zeeën. Dit leidt dan weer tot extremere weersomstandigheden, stijging van de zeespiegel, verlies van biodiversiteit en mogelijke natuurrampen.
Uiteraard is dit een probleem dat wereldwijd dient te worden aangepakt. Op de Conventie van Parijs (2016) werd een actieplan opgesteld om de opwarming in de aarde te beperken. In de meeste recente klimaatconferentie (Glasgow 2021) werd geconcludeerd dat de ondertussen gewone maatregelen zwaar onvoldoende waren en werden zware engagementen aangegaan om tegen 2030 en 2050 de doelstellingen te halen.
Vervolgens werden C02 reductiesystemen besproken. Belangrijk hierbij is te weten dat onze elektriciteitsproductie momenteel slechts een beperkt deel uitmaakt van ons totaal energieverbruik. Verwarming en transport zijn grotere verbruikers. Om aan onze toekomstige energiebehoeften te voldoen, rekening houdend met de vooropgestelde maatregelen, wordt volop ingezet op duurzame elektriciteitsproductie. De meest voor de hand liggende middelen zijn: windmolens, zonnepanelen, hydrocentrales, bio-centrales en geothermische bronnen. Kernenergie is op zich ook een “schone” manier voor energieproductie, maar niet wenselijk wegens het kernafvalprobleem.
In onze vlakke en dichtbevolkte België hebben wij uit voorgaand lijstje slechts een beperkte keuze. Er wordt dus ook volop ingezet op wind- en zonne-energie. Probleem hierbij is dat deze energie niet constant aanwezig is en meestal dan nog op tijdstippen wanneer de energievraag het laagste is.
Bovendien is elektriciteit moeilijk op te slaan. Het is dus belangrijk om wereldwijd een interconnectienet uit te bouwen, zodat energietekorten kunnen aangevuld worden door import uit streken waar een energieoverschot is. In de nabije toekomst zullen in België de tekorten worden opgevangen door het langer open houden van de bestaande kerncentrales en de bouw van gascentrales.
Op langere termijn mikt men op de uitbouw van de windmolenparken (met steeds grotere windmolens), uitbreiding van opvang zonne-energie. Voor piekopvang zouden dan SMR’s (kleine, modulaire nucleaire centrales) ingezet kunnen worden. Hoe dan ook zal er nog een deel uit het buitenland moeten worden aangekocht (interconnectie).
Er zal de komende jaren dus nog flink moeten worden geïnvesteerd, en iedereen zal zijn steentje moeten bijdragen.
Prof. Dr. Pierre Van Damme-Corona
Voor een ruim publiek vergastte professor Pierre Van Damme ons op een analyse van wat we tijdens de Coronapandemie hebben meegemaakt en waar we nu staan.
Waarom lijken er nu meer pandemieën te zijn dan vroeger? Hoe verliepen de twee Corona-jaren op epidemiologisch vlak? Wat was het ultieme doel van de vaccinatiecampagne? Waarom was die zo succesvol in Vlaanderen? Moeten we nu nog blijven boosteren? En wie dan bij voorkeur? Hoe zal de technologie achter de vaccinaties nog verder ontwikkelen in de toekomst? Hoe evolueert het Coronavirus nog voort? En ook: wat kunnen we leren uit het afgelegde traject tijdens de Coronapandemie en uit de keuzes die gemaakt werden? Hoe bereiden we ons nu al voor op toekomstige ziektes?
Op deze en nog veel andere vragen kregen we een helder antwoord, ondersteund door de nodige grafieken en door de deskundige uitleg van professor Van Damme. De ontelbare vrijwilligers van de vaccinatiecentra, het medisch personeel overal te lande en de betrokken wetenschappers kregen een spreekwoordelijk welverdiend applaus voor hun inspanningen.
Kort samengevat: een boeiende avond die ons deed stilstaan bij de heel moeilijke periode 2020-2021 in onze maatschappij. De opbrengst van deze avond ging naar Centrum voor Evaluatie van Vaccinaties (CEV).
Toast Literair 2023-“ontbijt en lezing – Matthijs de Ridder”
Wat beter te doen op een winterse zondagmorgen dan genieten van Toast Literair? We trakteren onze leden en sympathisanten op een lekker ontbijtbuffet en een lezing. We fietsen – begeleid door Matthijs de Ridder – door het leven van Paul van Ostaijen: een zoektocht naar de Nederlandse taal en literatuur, naar een kunstvorm die de wereld zou veranderen …
Het leven van Paul van Ostaijen kent een eigenzinnig parcours: in 1896 geboren in een streng katholiek arbeidersgezin, vernoemd naar koning Leopold II. Op school manifesteert hij zich al jong als iemand met veel aanleg en belangstelling voor taal en voor de Nederlandstalige literatuur en cultuur. Ongewoon aan het begin van de 20e eeuw in A’pen. Gelijke rechten voor Nederlandstaligen waren toen niet evident.
Hij blijkt een rebelse leerling en wisselt meermaals van school. Op het Atheneum in A’pen ontmoet hij gelijkgezinden met wie hij over letterkunde, kunst en politiek kan praten. Vanaf 1913 werkt hij als ambtenaar op het stadhuis. Hij sluit aan bij de Vlaamsche bond en verzet zich via de literatuur tegen de structuren van het land en van de heersende cultuur. Hij publiceert zijn eerste teksten en wil de wereld veranderen. Zijn verblijf in de stad tijdens WO I beïnvloedt zijn werk enorm. Ondertussen weerklinken in zijn journalistieke stukken radicale flamingantische geluiden.
Zijn eerste modernistische gedichtenbundel ‘Music-hall’ (1916) zet de wereld in beweging. Ook ‘Het Sienjaal’ (1918), expressionistisch van stijl, eist zijn plaats op. Op de puinen van de oorlog wordt immers een nieuwe wereld gebouwd. Met nieuwe ideeën en vormen. Met meer rechten voor de Nederlandstalige Belgen. Van Ostaijens droom van een Vlaanderen dat opgaat in een groter Europa noopt hem echter te vluchten naar Berlijn. Daar komt hij in contact met het Dadaïsme.
In ‘Bezette stad’ (1921) vertellen de gedichten over het leven tijdens WO I in A’pen. Je hoort en ziet wat er allemaal gebeurde: moderne poëzie die woord en beeld verenigt. Het nihilisme, de typografie en de dada, het moderne stadsleven, de oorlog, reclameslogans, films, het christendom, hogere en lagere kunsten kregen allemaal een plek in deze poëzie.
Maar de omslag naar een nieuwe wereld lukt niet. De revolutie in Berlijn mislukt. Godsdienst vorst en staat nemen hun oude plaats weer in. Van Ostaijen keert terug naar België en doet zijn legerdienst. Hij wil poëzie voortaan ook anders opvatten. Hij staat op een hoogtepunt waarin hij erg klankrijke en speelse gedichten schrijft, ‘zuivere lyriek’. In Melopee zingt zijn taal en vraagt hij waarom wij mensen doen wat we doen?
Hij overlijdt in 1928, barstenvol literaire ideeën, succesvol maar doodziek en arm.
De spreker bracht ons tot slot ‘Marc groet ’s morgens de dingen’: een eerbetoon aan het zoontje van van Ostaijens goede vriend Floris Jespers. Ontroerend speels, mooi.
Tentoonstellingen ‘Alexandrië’ (BOZAR) en de ‘Abstracte kunst van Picasso’ (KMSK)
9 december 2022: met de trein richting Brussel voor twee schitterende tentoonstellingen. Begeleid door twee gepassioneerde gidsen en onderbroken door een pauze met een gesmaakte vegetarische lunch beleefden we een mooie dag vol cultuur.
We maakten kennis met Alexandrië: vergane stad, gesticht door Alexander de Grote met zijn wereldberoemde Bibliotheek. Handelsknooppunt in het Middellandse Zeegebied, snijpunt van Europa, Afrika en Azië. Eeuwenlang een politiek, economisch, religieus, cultureel en wetenschappelijk baken. We zagen objecten die ontroerend getuigden van het hellenisme, het Ptolemaeïsche Egypte, het Romeinse Keizerrijk en de moderne tijd. Tenslotte stelden werken van hedendaagse kunstenaars kritische vragen bij de geschiedenis en hoe het verleden het heden vorm geeft. Boeiend!
De lezing van Christiane Struyven was een hele mooie opstap naar het werk van Picasso. De tentoonstelling in het KMSK bracht ons topwerken uit zijn abstracte periode, misschien zijn minst toegankelijke periode. “Ik schilder niet wat ik zie, ik schilder wat ik denk.”, zei Picasso. Vanaf 1907-1908 fragmenteren Braque en Picasso de werkelijkheid door hun gezichtspunt op één en hetzelfde gegeven te vermenigvuldigen. Vormen barsten uit hun voegen! Het ontwerp ontgaat ons en grenst aan de abstractie. Geniet mee van onze rondgang langs deze werken van de grootste kunstenaar van de 20e eeuw.
Volkssterrenwacht Urania Hove
Roger Van der Linden, onze heel bevlogen gids bij dit bezoek aan de Volkssterrenwacht Urania krikte ons niveau op van volslagen beginnelingen wat betreft astronomie tot echte adepten. Hij begon met een opwarmertje over maans- en zonsverduistering en over het eerste en het laatste kwartier van de maan en lege en volle maan. Ik denk dat Roger de volgende weken tijdens het Wereldkampioenschap voetbal te Qatar die uitleg gaat doen met een voetbal in de hand. Hij deed het voor ons nu met een grote wereldbol in de hand. Wij zullen bij quizzen in de toekomst ook nooit meer in verlegenheid komen te zitten bij vragen over de volgorde van de planeten in ons zonnestelsel te beginnen vanaf de zon: Mercurius, Venus, aarde, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus. We kregen er stiekem nog wat verhaaltjes (meestal Olympische kwaadsprekerij) bij over goden en godinnen en ook wel een dartele nimf hier en daar.
Maar Roger werd ook een moment heel filosofisch over wat er dan wel was gebeurd vóór de ontzettende oerknal. Hij had ook het bewonderingswaardige geduld en de gave van de fijne didactiek om ons duidelijk te maken dat er ons uit de eerste tijden na die oerknal nooit informatie zal kunnen bereiken vermits die informatie ons onder de vorm van licht zou moeten bereiken dat echter nooit heeft kunnen penetreren doorheen die superdense materiemassa van toen. Pas als die materiemassa heel wat luchtiger was geworden bij het uitdijen van het heelal doordat het gros van de massa (protonen en neutronen) zich is gaan concentreren in de atoomkernen van met daarrond de vrolijk ronddartelende elektronen in grote bijna lege elektronenwolken was er open ruimte genoeg gekomen om het licht toe te laten erdoorheen te komen. Roger vertelde ons dat Einstein de relativiteitstheorie en de gravitationele golven al had voorspeld, maar dat hij tot twee keer toe door de Leuvense professor Lemaître is gecorrigeerd. Paus Leo XII mocht van Lemaître ook zijn wetenschappelijke inzichten over de Big Bang niet meer in één adem vernoemen met het kerkelijke Fiat Lux. Lemaître hield zijn wetenschappelijk werk en zijn geloof strikt gescheiden.
Roger vertelde ons ook wat er allemaal op til is in de ruimtevaart in de nabije en de verdere toekomst. We weten nu alles over de geplande maanreizen en Marsreizen.
Tijd voor een broodje. Het mijne had wat weg van Saturnus met zijn ringen (en met brie en sla).
Daarna mochten we gaan uitrusten in de zetels van het planetarium. We zijn nu allemaal terug mee wat betreft de Poolster en poolshoogte nemen. Maar we vinden nu ook feilloos vele sterrenbeelden terug aan het zwerk. Tenminste toch bij klare hemel!
Als het voldoende donker was geworden werd het echt hands-on voor het échte werk. Bijgelicht door een kwartje maan richtten we onze telescoop op Saturnus en zijn drie duidelijkste manen. Prachtig vonden we dat allemaal. Ook Roger was heel tevreden: het was een – nochtans zo niet aangekondigde – klare hemel en wij waren een heel aandachtig publiek van heel ijverige studenten.
Abdij Roosenberg Waasmunster
Onze gidse Lieve schetste ons de geschiedenis van het Benedictijnse abdijleven in Waasmunster. In 1237 was er reeds een eerste abdij in het dal van de Durme. Later kwam er een tweede fase. In 1975 kwam dan de derde fase veel meer dal-uitwaarts op een heuvel op een open plek midden in de bossen naar een ontwerp van de Nederlandse benedictijn DOM Hans Van der Laan (1904-1991). Lieve legde ons aan de hand van een PowerPoint, plannetjes en een maquette uit hoe Hans Van der Laan de architectuur van de gebouwen had opgevat in een strikte lengte-verhouding van 1 tot 7. Dit Plastisch Getal weerspiegelde onder andere de verhouding van de lengten van de pandgangen binnen en buiten het hoofdgebouw. Maar we vinden deze mathematische basis voor de architectuur systematisch overal terug.
Lieve nodigt ons uit voor een lekkere koffietafel want daarna beginnen we aan een wandeling doorheen de gebouwen om de spirituele werking van dit Plastisch Getal aan den lijve te voelen in de architectuur. We verkennen de pandgangen en bekijken de cellen van de zusters en de cellen van de gasten. We komen ook langs de keuken, de living, de eetzaal van de zusters en de eetzaal van de gasten en de beklijvende octogonale kerk met ramen zonder uitzicht op ooghoogte in de bovenpartij om spiritualiteit te ondersteunen.
De verschillende functies van het gebouw liggen bewust ver van elkaar om het spirituele leven van de zusters te scheiden van het meer wereldse leven. Multi-tasking en afleiding was hier uit den boze.
Dit klooster is echt een Gesamtkunstwerk. Niet alleen de architectuur is bedacht door Hans Van der Laan maar ook het meubilair, de spaarzame decoraties en zelfs het habijt van de zusters zijn van zijn hand en allemaal uitgevoerd door handwerklui die hij zorgvuldig had uitgekozen. Het kleurenpallet was bewust ook heel spaarzaam. Hans Van der Laan had zelfs een eigen (gepatenteerd) lettertype ontworpen dat heel eigen is om te bekijken en te bevoelen.
Wij mochten vervolgens aan tafel schuiven – toch wel zware stoelen! – in de eetzaal voor de gasten voor een goddelijke kikkererwtensoep en een mystieke pasta met verloren groenten.
Nadien maakten we nog een klein regenwandelingetje doorheen de tuin naar het kerkhof waar de zusters begraven liggen in een grote cirkel die doet denken aan Stonehenge.
Bezoek aan het vernieuwde KMSKA
Verassend, betoverend: we verkenden met onze afdeling het vernieuwde museum.
De oude zalen zijn wel echt heel mooi geworden: je proeft er van de oude vertrouwde sfeer van weleer en door de kleurkeuze zijn de zalen toch geheel van deze tijd. Het nieuwe deel van het museum is adembenemend mooi in zijn eenvoud, met zijn lichtinval, het wit én door de opstelling van de werken. De architectuur schept een contrast tussen het oude en nieuwe gedeelte. Die polariteit is verfrissend.
Blikvangers zijn werken van Van Eyck, Van der Weyden, Fouquet, Breughel, Rubens, Ensor, Rik Wouters, … Gezellig napraten bij een kop koffie in de cafetaria en langs de beeldhouwwerken wandelen die opgesteld staan rond het museum maken het bezoek compleetd.
Daguitstap naar Rotterdam– 3/9/2022
Rotterdam
De Van Nelle fabriek verraste ons ‘s morgens. Ooit de modernste fabriek van Nederland. De eerste daglichtfabriek van Europa. Toonbeeld van het functionalisme. Geen bakstenen, maar beton. Geen draagmuren, maar kolommen. Een gevel van staal en glas. Een zee aan daglicht op de werkvloer. In 2002 duurzaam gerenoveerd. De tijd van de koffie, thee en tabak is voorbij maar de fabriek is nog steeds een plek om te werken, bedrijvig en modern.
In het stadscentrum bezochten we het Chabot museum. O.a. het oorlogswerk van deze expressionistische schilder – waarin hij de mens en het oorlogsleed verbeeldt, vluchtelingen, onderduikers, gevangenen – liet een grote indruk na.
Daarna Het Huis Sonneveld, misschien het best bewaard gebleven woonhuis van Het Nieuwe Bouwen. Woning van het gezin Albertus Sonneveld (directeur van Van Nelle). De woning is licht en ruim, met veel balkons en grote raampartijen die uitzicht bieden op de omliggende tuin. Bijna alle meubels en lampen in het huis – soms speciaal voor de Sonnevelds gemaakt – verraden de hang naar luxe en comfort van de familie en maken het geheel zo uniek.
We sloten af met een wandeling doorheen de woonwijk Kiefhoek, het Nieuwe Bouwen op maat van de arbeiders van de stad.
Geleid bezoek nieuw gerechtsgebouw Antwerpen – 20 augustus
Pierre Beniers gidst ons door het Vlinderpaleis. Hij leidde het bouwproject van de Londense architect Richard Rogers. Via de monumentale trap belanden we in de centrale publiekzone, de Salle des Pas Perdus. Het Vlinderpaleis is niet alleen letterlijk een “glazen huis” is. Het weerspiegelt ook de voor een echte democratie noodzakelijke transparantie van het justitieel apparaat.
Speciaal was de montage van de 32 schaaldaken, eerst horizontaal geconstrueerd in de voormalige scheepswerfatelier Cockerill te Hoboken, dan met pontons verscheept via de Schelde en uiteindelijk geassembleerd met hijskranen. Nu beheersen die schaaldaken in de vorm van hyperbolische paraboloïden de zuidelijk Antwerpse skyline. Zes vleugels of “vingers” staan rondom de Salle des Pas Perdus met zes verdiepingen (één ondergronds).Wij betreden één grote zittingzaal en enkele kleine. Er is aandacht voor een relatief intimistische sfeer. In de kantoorruimten werd gemikt op duurzaamheid: natuurlijk licht, doorzuig-ventilatie, regenwaterinzet voor sanitair en tuin besproeiing, statische verwarmingsconvectoren.
Een politieagent vertelt over het wél en wee van arrestanten en kleine jeugdcriminelen in de cellen. In de wachtcel beleven wij nog een ongepland inleefmoment: de deur valt toe, er is geen deurkruk en wij zijn opgesloten! Dan maar bonzen op de deur tot diezelfde vriendelijke politieagent ons kwam redden.
Daguitstap Hingene-Bornem op 18 augustus 2022
Op de oprijlaan van Kasteel d’Ursel (Hingene) ervaren we een zalig aanzuigperspectief, daarna van koffie en uitzicht op de spiegelvijver. Deze zomerresidentie verkeerde lange tijd in verval en de kwaliteit van de bedrukte katoenen stoffen ging achteruit. Zowel het kasteel als de unieke collectie textiel konden echter gered worden. We dompelen ons op de tentoonstelling “Print & Paint” onder in de somptueuze atmosfeer van beschilderd bloemetjeskatoen. Druktechniek, kleurstoffen, ophanging en restauratietechnieken komen aan bod. We zien klassieke motieven naast hedendaags werk met dezelfde motieven.
Daarna bezoeken we het Kasteel Marnix van Sint-Aldegonde in Bornem. De zon is nog steeds van de partij. De oorspronkelijk feodale burcht aan de oever van de toenmalige Schelde kwam na de loopwijziging ervan omstreeks 1240 aan de Oude Schelde te liggen en verloor zo alle militaire betekenis. Er ontstond een Renaissance-kasteel. De bekendste bewoner was Filip van Marnix , heer van Sint-Aldegonde, de latere Nassau-gezinde burgemeester van Antwerpen. De huidige graaf d’Ursel stelde in zijn prachtig bemeubeld kasteel een imposante, bijna volledige collectie samen van Breughel-etsen.
’s Avonds genieten we in Paviljoen De Notelaer nog van chocoladetaart. De wandelaars onder ons bezoeken met een Natuurpunt-gids het Rivierpark Scheldevallei dat deel uitmaakt van het Sigma-plan.
Architectuurfietstocht – Vriesdonk en Mariaburg – juli en augustus 2022
De architecten George Goffin en Nel Lernout fietsten met ons in Vriesdonk en Mariaburg langs modernistische bouwwerken, langs residentiële woningen, soms kantoren en de Openluchtschool Sint-Lutgardis.
Vóór WOI was Brasschaat een landelijke gemeente. Tijdens het interbellum en na WOII week de gegoede burgerij van Antwerpen uit naar het platteland. Vandaar de vele weekend- en vakantiewoningen in onze gemeente. Daarnaast was er de plattelandsvlucht van de Kempen naar de dorpen nabij het Antwerpse Havengebied. Jonge bouwers geraakten aan goedkope leningen en zo ontstonden de Kleine Landeigendommen.
In dit bouwlandschap opereerden echter ook modernistische architecten zoals Renaat Braem en Léon Stynen.
Bij vele van die woningen valt in de voorgevel een brede gelaagdheid op met strakke raampartijen die de bouwlagen schijnbaar dragen zonder ondersteuning. Soms lijken de woningen vooraan kubusvormig, maar achteraan in de tuin blijkt die kubus-structuur speels doorbroken in dialoog met de tuin. Kleuren in de gevelpartijen en het raamwerk vallen op. Meestal zijn de daken plat, soms schuin. Die schuine daken vertalen zich binnen in speelse plafonds. Woningen met zichtbaar beton en metselwerk buiten en binnen sluiten aan bij het “brutalisme”. De huizen lijken soms te zweven. De architect maakt dan gebruik van terrein-glooiingen of verwijst naar boompartijen.
Daguitstap naar Louvain-la-Neuve op 14 juli 2022
Een tiental Oekraïense vluchtelingen, moeders en kinderen vergezelden ons op daguitstap naar Louvain-la-Neuve. Onze gids Stefan Van Camp vertelde ons alles over de speciale ontstaansgeschiedenis van Louvain-la-neuve. In de stad stonden drie wandelingen op het programma waarbij de vele muurschilderingen ons verwonderden. We bezochten het ’Museum L’, gehuisvest in de voormalige universtiteitsbibliotheek. Het samenspel tussen de zeer gevarieerde kunstwerken en de brutalistische architectuur is uniek. Het gebouw zelf is een kunstwerk op zich, zowel van buiten als binnen. De wonderlijke wijk, le quartier da la Baraque is een buitenbeentje van de stad. Zo anders dan al het steen en beton. In de namiddag was de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van de Hoop sprekend in al haar eenvoud. Natuursteen, hout en lichtspel geven haar vorm. Ook het Musée Hergé met de avonturen van Kuifje werd gesmaakt. Na een dag vol onverwachte ontdekkingen keerden we huiswaarts.
Zomerwandeling Francis Dierckxsens – juli 2022
Voor het derde jaar op rij nam Francis Dierckxsens ons mee in de geschiedenis van Vriesdonk. Hij vertelde over het Olifantenmonument dat zijn oude glans verloor en de jonge verzetstrijders die sneuvelden op de Frilinglei. Wist je dat in het oude gemeentehuis vroeger de post en het politiebureau ondergebracht waren naast het bestuur? Ook het gezin van de ’Postmeester’ en ’de Politiecommissaris’ woonden er toen. De begraafplaats Mariaburg is opgedeeld in twee delen. Het ene deel – met de zeer oude graven – behoort tot de stad Antwerpen, het andere deel tot de gemeente Brasschaat. Een belangrijk oorlogsslachtoffer, moeder Sarov, ligt daar begraven. In Ekeren is een straatnaam aan haar gewijd.
Lokaal Sociaal Beleid Brasschaat door Jo Casaer – 14 juni 2022
Altijd boeiend een spreker uit onze eigen afdeling DF aan het woord te horen over een onderwerp dat hem nauw aan het hart ligt. Jo Casaer was voorzitter OCMW Brasschaat en schepen van sociale zaken, ontwikkelingssamenwerking en Cultuur. Hij schetste de voorlopers van het OCMW en gaf ons een gedetailleerd beeld van hoe de sociale kaart in Brasschaat er vandaag uitziet en wat er allemaal doorheen de jaren gerealiseerd is. Welzijn hangt hij op aan vier kapstokken: weten, werken, wonen en welbevinden. Bleek snel dat ook in onze gemeente niet alles vanzelfsprekend is wat levenskwaliteit en armoede bij heel wat mensen betreft. Vanuit zijn schat aan levenservaringen stoffeerde Jo zijn boeiend verhaal met de nodige anekdotes – die ons ook al eens deden glimlachen. Jo is een man met duidelijke sociaal geëngageerde levensopvattingen, een groot hart en veel wijsheid.
Plaats een Reactie
Wil je graag reageren op iets wat je op onze website hebt gezien?Plaats je reactie. Na goedkeuring komt je reactie op onze website!
Geef een antwoord
De oorlog in Oekraïne: wat drijft het Poetinregime – voorafgegaan door een Oekraïnse maaltijd
Deze avond was een hartverwarmend en succesvol initiatief van DFB. Enerzijds omwille van de boeiende lezing van Ria Laenen over Oekraïne. We kregen een historische schets over de regio en een genuanceerde kijk op de huidige oorlog. Haar antwoorden op de vele vragen van de aanwezigen vertolkten een genuanceerde kijk op de wereldpolitiek en getuigden van een sterk meeleven met de inwoners van dit zwaar getroffen land.
Maar nog belangrijker was anderzijds de warme samenwerking tussen DFB-leden en verschillende vluchtelingen die in Brasschaat een opvang hebben gevonden. Gezinnen uit Oekraïne, hun gastfamilies en sympathisanten leerden elkaar beter kennen en genoten bovendien van een lekkere maaltijd. De vrijwilligers uit beide landen hielpen elkaar bij het koken van Oekraïense specialiteiten en stonden – samen met een aantal Oekraïense jongeren – borg voor het vlot verloop van de maaltijd. Anastasia zong liederen uit haar thuisland, Annemie en Elena vertaalden elkaars toespraak en tijdens het moment van de nationale hymne voelde je de ontroering bij de talrijke aanwezigen. De opbrengst van deze avond schonk DFB aan de scholen in Brasschaat ter ondersteuning van hun Oekraïense leerlingen (€200 per leerling). Met dit sociaal gebaar waait er weer een nieuwe wind door onze vereniging.